Pozbądź się wady postawy raz na zawsze Metodą DNS

Dynamiczna stabilizacja Nerwowo-mięśniowa (DNS)

‍

Z tego artykułu dowiesz się:

• Skąd wywodzi się metoda DNS?
• Czym jest dynamiczna stabilizacja nerwowo-mięśniowa?
• Jakie procesy zachodzą podczas rehabilitacji metodą DNS?
• Jakie są główne założenia i zadania podejścia DNS?

‍

Dynamiczna stabilizacja Nerwowo-mięśniowa (DNS) jest to metoda pracy z pacjentem w rehabilitacji wywodząca się z Czech. Dynamiczna Stabilizacja nerwowo-mięśniowa, jest terapią której twórcą jest profesor Pavel Kolar, dr Ceski fizjoterapeutana, którego mieli wpływ wszyscy ,,Wielcy” Praskiej szkoły Medycyny, tacy jak Karel Lewit, Vladimir Janda, Vaclav Vojta.

‍

DNS zyskał szybko na swojej popularności w rehabilitacji, ze względu na dużą skuteczność tej metody w rekonwalescencji po urazach mięśniowo-szkieletowych, zapobieganiu urazów oraz kształtowaniu prawidłowej postawy.

‍

Podstawą teorii na której powstała metoda DNS jest rozwój funkcji motorycznych człowieka ze wczesnego dzieciństwa, w którym każdy człowiek jest z góry zdeterminowany genetycznie do wykonywania pewnych wzorców ruchowych, które mamy zakodowane genetycznie i na których bazuje nasz rozwój w okresie 0-12 m. naszego życia.

Wzorce ruchowe, które wykorzystuje się podczas terapii pacjenta są pozycjami, jakie wraz z okresem dojrzewania dziecka ośrodkowy układ nerwowy nadaje dziecku, żeby mogło osiągnąć kontrolowanie prawidłowej postawy przeciw grawitacji oraz umiejętność poruszania się.

W prawidłowym rozwoju niemowlęcia nie trzeba uczyć jak i kiedy podnieść głowę, chwytać za zabawkę, przewracać się, pełzać lub czołgać. Wszystkie te wzorce ruchowe lub synergie mięśniowe pojawiają się automatycznie w określonej sekwencji rozwojowej w trakcie dojrzewania OUN.

W metodzie DNS bardzo ważną rolę odgrywa proces regulacji ciśnienia śród brzusznego poprzez, które dochodzi do aktywacji funkcjonalnej stabilizacji kręgosłupa.

‍

Jest to dla człowieka bardzo ważna umiejętność, dzięki której możemy równocześnie mieć stabilny kręgosłup oraz wykonywać dynamiczne ruchy.

Metoda nazywana jest dynamiczną stabilizacją właśnie ze względu na możliwości połączenia tych dwóch rzeczy. Stabilność kręgosłupa oczywiście, zależy również od koordynacji wielu mięśni synergistycznych które (np.: podczas utrzymania prawidłowej pozycji ciała, podczas podparcia ,,na czworaka”, które ukazane jest w artykule, aby cała pozycja była prawidłowa muszą współpracować dla utrzymania poziomu mięśnie prostowniki grzbietu, mięsień najszerszy grzbietu, kompleks ramienno-łopatkowy, mięsień poprzeczny brzucha i prostowniki, stabilizatory szyi oraz cała grupa mięśni kulszowo-goleniowych i prostowników uda) oraz antagonistycznych ( w przypadku pozycji ,,na czworaka” np.: biceps/triceps, mięsień poprzeczny brzucha/najszerszy grzbietu, prostowniki grzbietu, kompleks ramienno-łopatkowy i prostowniki szyi/zginacze) w celu precyzyjnej kontroli nadmiernego ruchu stawów, jednocześnie umożliwiając wykonanie pożądanego ruchu wielostawowego.

‍

Zintegrowany system stabilizacji kręgosłupa składa się z zrównoważonej koaktywacji przez co możliwe jest wykonanie prawidłowej dynamicznej stabilizacji kręgosłupa. Mięśnie te stanowią głęboki rdzeń i działają podświadomie wytwarzając mechanizm kontroli sprzężenia pozwalając na wykonanie każdego celowego ruchu.

‍

‍

Kluczowym przesłaniem podejścia DNS jest to, że każda pozycja stawów zależy od stabilizacji funkcji mięśni i koordynacji zarówno lokalnych jak i odległych mięśni, aby zapewnić neutralną lub centralną pozycję stawów w łańcuchu kinetycznym.

Jakość tej koordynacji ma kluczowe znaczenie dla funkcji stawów i wpływa nie tylko na lokalne, ale także regionalne i globalne parametry anatomiczne i biomechaniczne. Podejście DNS opiera się na porównaniu wzorca stabilizacji osoby rehabilitowanej w porównaniu do wzorca zdrowego dziecka.

Głównym zadaniem w pracy metodą DNS jest przywrócenie jak najbardziej zbliżonego wzorca osoby rehabilitowanej do wzorca zdrowego dziecka przez wykorzystanie elementów, które opisuje wyżej. Metoda DNS jest idealnym narzędziem do pracy z pacjentem, czy to młodym czy też starszym, ze względu na możliwość modyfikacji poziomu trudności ćwiczeń od dziecinnie prostych po bardzo zaawansowane które wymagają na raz wiele różnych elementów.

Rys 1. Zdjęcie autorskie

Rys 2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3578435/figure/F1/

Rys 3. Zdjęcie autorskie

Tekst: DYNAMIC NEUROMUSCULAR STABILIZATION &SPORTS REHABILITATION - PMC (nih.gov)