Kiedy do logopedy?

Kiedy do logopedy?

Na wizytę u logopedy nigdy nie jest ani za wcześnie, ani za późno. Każda sytuacja, która budzi niepokój rodziców powinna być skonsultowana ze specjalistą. Jeśli rodzice martwią się czy rozwój mowy ich dziecka przebiega prawidłowo, czy wymawia już wszystkie głoski lub czy maluch otrzymuje odpowiedni kubek do picia – nie ma na co czekać. Zamiast porównywać swojego potomka z dziećmi znajomych – lepiej wszystkie niepokojące symptomy omówić z logopedą.

Oczywiście jest grupa dzieci, która od pierwszych tygodni życia powinna być objęta terapią logopedyczną. Mowa tu o wcześniakach, dzieciach z obciążonym wywiadem okołoporodowym, dzieciach ze stwierdzonymi wadami rozwojowymi (np. rozszczep wargi/podniebienia) , niedosłuchem lub chorobami genetycznymi. Te maluchy i ich rodzice, od samego początku wymagają specjalistycznego wsparcia.

W tym wpisie chciałabym się skupić na dzieciach zdrowych, bez wyzwań rozwojowych. Co powinno niepokoić rodzica i skłonić go do wizyty u logopedy? Tych rzeczy jest bardzo dużo, nie sposób w tym miejscu wymienić wszystkich.

Poniżej wymieniłam najczęstsze objawy, które wymagają interwencji logopedy, występujące u dzieci od urodzenia do 6 roku życia. Obejmują one trzy obszary:

‍

1. Jedzenie i przebieg funkcji prymarnych

‍
● Buzia dziecka jest często otwarta w dzień i/lub w nocy;
● Występuje wzmożone / przedłużone ślinienie;
● Dziecko ma problemy ze ssaniem
● Na etapie rozszerzania diety, dziecko reaguje odruchem wymiotnym na określone konsystencje, krztusi się, wypycha pokarm z buzi językiem;
● Rodzic nie wie jaką butelkę / kubek / łyżeczkę lub gryzak dobrać swojemu dziecku;
● Dziecko ma trudności z odgryzaniem, żuciem i gryzieniem twardych pokarmów;
● Dziecko preferuje tylko kilka określonych potraw, nie chce próbować nowych, jest „niejadkiem”;

‍

2. Kontakt – komunikacja – mowa

‍
● maluch unika kontaktu wzrokowego;
● nie odpowiada uśmiechem na uśmiech;
● po 9 miesiącu nie wskazuje palcem;
● nie naśladuje ruchów i czynności po rodzicu / rodzeństwie;
● nie reaguje na swoje imię;
● wydaje się, że nie rozumie poleceń, nie zwraca uwagi na otaczające dźwięki;
● w wieku ok.6miesięcy nie gaworzy (nie wymawia ciągów sylabowych)
● ok.1 r.ż nie mówi pierwszych wyrazów (3-5), np. mama, tata, nie
● ok. 2 r.ż nie buduje pierwszych 2-elementowych zdań, np. Tata brum. Mama da.
● ok.3 r.ż i więcej nie buduje dłuższych zdań, jego mowa jest niezrozumiała dla otoczenia;

‍

3. Artykulacja = wymowa

‍
● Jeśli dziecko – niezależnie od wieku wymawia głoski wysuwając język między zęby lub w inny zniekształcony sposób;
● Jeśli dziecko 2-letnie nie wymawia wszystkich samogłosek i głosek P, B, M, F, W,T, D, N;
● Dziecko 3-letnie zamienia L na J (zamiast [lalka] mówi [jajka], nie mówi głosek Ś, Ź, Ć, DŹ, zamienia K na T i G na D;
● Dziecko 4-letnie nadal zamienia głoski [S, Z, C, DZ] na [Ś, Ź, Ć, DŹ] (np. zamiast [sowa] mówi [siowa];
● Dziecko 5-letnie nie mówi głosek [SZ, Ż, CŻ, DŻ] oraz [R].

‍

Należy pamiętać, że każdy przypadek wymaga indywidulanego podejścia, każde dziecko jest inne, a tempo jego rozwoju jest jedyne i niepowtarzalne. Nie zawsze po 1 wizycie specjalista jest w stanie postawić pełną diagnozę. Bardzo często potrzebuje kilku spotkań, a także wsparcia innych specjalistów w procesie diagnozy: m.in. doradcy laktacyjnego, fizjoterapeuty dziecięcego, audiologa czy psychologa.

‍

Mamo, Tato – jeśli u waszego dziecka występuje któryś z niepokojących objawów wymienionych powyżej, jeżeli czujecie, że „coś jest nie tak” – nie czekajcie. Pytajcie i szukajcie odpowiedzi. Lepiej teraz upewnić się, że wszystko jest ok, niż potem żałować, że czekało się zbyt długo.